Επ!! Να μην
ξεχνιόμαστε..
Βάλε ρε μαλάκα
την πινακίδα!!
Εννοώ και τον
από πάνω και
τον από
κάτω...Είπαμε! Αυτό
θα είναι
κλασσικό.
Gordon`s Site...The messages...
Να
΄μαστε πάλι το
λοιπόν.. Μου
λείψατε βρε.
Που είστε ορέ
παίδες
ελλήνων? Εγώ
κάτσε να
κοιτάξω από το
παράθυρο:
Βρέχει. Ε,
Γιάννενα
είμαι!!
Ένα
μήνα μετά, είπα
να γράψω κάτι
εδώ.
Ξεκινώντας λοιπόν
την αφήγηση
μας θα σας
ταξιδέψω σε
μέρη που φυσικά
έχετε πάει. Τι
είναι αυτό που
όταν το σχολιάζεις
νιώθεις μια
γλυκιά γεύση
στο στόμα?
Μπράβο Δώρα! Τι
άλλο, ο μικρός
μας Μέλισσος!
Που είσαι ρε
γιατρέ? Σε χάσαμε
μια σε βρήκαμε
μετά και πάλι
από την αρχή! Αλλά
από αυτό το
σημαντικό
κεφάλαιο δεν
μπορώ να παραλείψω
τον επιστήθιο
φίλο μου που
ποτέ δεν προλαβαίνει
να κάνει
τίποτα. Ναι
καλέ πολύ καλέ
μου φίλε Άκη..
Ήρθε
που λέτε
εκείνη η εποχή
που οι σχολές
κλείνουν, οι
υποχρεώσεις
σταματούν κι
αρχίζουν οι
περιβόητες
διακοπές του
Πάσχα.
Ξεκίνησα που
λέτε ολίγον
πιο νωρίς προς
την πατρίδα. Σε
λίγες μέρες
κατέφτασε κι ο
ξενιτεμένος
μας. Ο Φρούλης
απλά γύρισε από
την Λάρισα!
Εμαζευτήκαμεν
εκείνη η θεϊκή
παρέα που απαρτίζονταν
πότε από 4, πότε
από 3 και
μερικές φορές
ο καθείς ήταν
μόνος του.
Φυσικά οι
πρώτες 3-4 μέρες ήταν
φυσιολογικές.
Από ‘κει και
πέρα άρχισαν
τα προβλήματα. –Gordon`s
θυμάται και
κοπανάει το
κεφάλι του
στον τοίχο..
Ήθελε το
κεφάλι του Killer αλλά δεν
το βρίσκει
πρόχειρο..-
Η συνέχεια
του ταξιδιού
μας και της περιήγησης
μας όμως γίνεται
όλο και καλύτερη.
Βγήκαμε ένα
φεγγάρι οι τρις,
ένα άλλο οι δύο
κι αυτό ήταν. Ατέλειωτες
νύχτες με
μπουρλοτάκι,
δεν χρειάζεται
να σχολιάσω
τον
πολυσυζητημένο
συμπαίκτη μου, έτσι
Άκη? Αυτά.. Τι ωραίες
διακοπές ε?
Γενικώς θύμιζε
ένα κλίμα που ο
καθένας ήθελε
να φύγει κι από
την άλλη οι υπόλοιποι
περίμεναν να φύγουν
οι άλλοι.. Μέσα
σε όλα ας μην
ξεχάσουμε και
τις γκαντεμιές
μας που συνεχίζουν
ακούραστες. Μόλις
γύρισα πίσω
και εγκατέστησα
το pc μου κι
εγώ, μετά τον
καμένο athlon του Σπύρου,
ήρθε και η καμένη
wintv μου.. Παρόλα αυτά
όμως, πάντα υπάρχει
μια εγγύηση. Εν
συνεχεία χτύπησε
ο σκληρός του killer. (βασικά όλα
σε αυτόν τον άνθρωπο
χτυπάνε).
Φτάνουμε
λοιπόν στην ανάσταση.
Κόσμος φοράει
τα καλά του,
θαρρείς κι ο θεός
έχει πορτιέρη,
και τρέχουνε γύρω
στις δώδεκα
παρά τέταρτο
στην εκκλησία
να πάρουνε το άγιο
φως και να τιμήσουν
τον Χριστό. Εδώ
που τα λέμε
προσωπικά
πιστεύω ότι ντύνονται
γιατί νομίζουν
ότι πάνε σε κανένα
club, έτσι μας
τα λέει ο Χριστόδουλος
για, και το μόνο
που κάνουν
στην εκκλησία
είναι να κοιτάνε
να βρούνε κανά ταίρι
να τους
συμπληρώσει το
γεύμα μετά την
μαγειρίτσα. Αύριο?
Έχει ο θεός πάλι.
Εκεί το λοιπόν
γύρω στις 11:45 όπως
έλεγα, η θεία Δώρα
είχε μπει με το
πνεύμα της στο
σώμα του
Χριστού σα θρήσκα
που είναι, αλλά
σκεφτόταν και λίγο
τον μπούλη της που
απουσίαζε από
το πατιρντί
αυτό. Δίπλα της η
οικογένεια της,
όπως πάντα σε τέτοιες
στιγμές αφού όμως
ταλαιπωρήθηκαν
να σηκώσουν
τον πατέρα από
το κρεβάτι! Λίγο
πιο δίπλα η
γλυκιά μου Εύη.
Εδώ δεν έχω σχόλιο-αυτή
έχει μεγαλύτερο
στόμα από μένα..
Από την άλλη
πλευρά ο μικρός
μας Μέλισσος. Αυτός
είχε αφήσει
την οικογένεια
του κι είχε κάτσει
εκεί. Ποιος είπε
ότι δεν γίνονται
θαύματα? Εκείνη
την μέρα ο Φρούλης
έλαμπε, όχι από
ομορφιά βρε, από
καθαριότητα!!
Αλήθεια σας λέω.
Εγώ εκείνη την ώρα
έτρεχα να προλάβω
την ανάσταση,
σαν καλός χριστιανός
που είμαι κι εγώ.
Φτάνοντας στα 20
μέτρα από την
εκκλησία, ακούω
τις καμπάνες τις
επάνω εκκλησίας.
Στα 15 ακούω της ανατολικής.
Στα 10 δεν άντεξε
ο father άλλη ταπείνωση
και είπε το «Χριστός
Ανέστη». Αμέσως όλοι
έδιναν κι έπαιρναν
φιλιά θαρρείς πως
γύρισαν τα
παιδιά τους από
τον πόλεμο. Ε, κάπου
όταν τελείωναν
τα φιλιά και οι
αγκαλιές βρήκα
κι εγώ τους δικούς
μου. Έπειτα έκλεισαν
τον πάτερ έξω
από τον ναό. Δράμα
η κατάστασις ρε
παιδί μου.
Χτυπούσε ο
καημένος να
μπει μα μάταια. Έλεγαν
από μέσα: Σύνθημα.
Έλεγε ο πάτερ
τα δικά του.
Παρασύνθημα. Έλεγε
πάλι ο γέροντας
τα δικά του.
Τελικά δεν ξέρω
τι έγινε. Αλλά
να μην ήταν 12:10 το
πολύ, άδειασε ο
τόπος. Μπράβο
χριστιανοί. Βγήκε
ο παπάς να τους πει
ότι η λειτουργία
κρατάει μέχρι
της 2, όχι μόνο
δεν τον άκουσε
κανείς, αλλά
τον έκλεισαν
κι έξω! Ωραία ανάσταση
βρε..
Συνεχίζοντας
λοιπόν την
περιήγηση μας φτάνουμε
κάπου εκεί που
είναι να πάμε ένα
ταξιδάκι σαν
παρέα. Παρένθεση:
Ο καλός μας Άκης
απουσίαζεν εις
οικογενειακής υποχρέωσης
εις τα Νικήτας Χαλκιδικής.
Έλα όμως που είχαμε
κανονίσει να πάμε
σε αυτόν. Αυτός όχι
μόνο δεν μας περίμενε
και γύρισε πίσω,
αλλά από πάνω
μας ειδοποιεί-πάλι
καλά- το απόγευμα
να μας πει ότι έρχεται
Θεσσαλονίκη κι
ότι δεν θα έρθει
μαζί μας! Αυτό
θα πει να κανονίζεις
κάτι ρε παιδί
μου: -Που θα μείνουμε?
–Ελάτε σε μένα. -Σίγουρα?
–Ναι ρε. Και μετά
δεν έχετε ο άλλος
που θα μας φιλοξενήσει..
Απορία: Με η χωρίς
εσένα? Αχα καλό
ε??? Σημασία έχει ότι
επήγαμεν εις την
τελικήν σε μένα
στο τροχόσπιτο.
Τι μας έμεινε
ρε παιδιά? Το Φαγητό!!!(Και
η Θεία που κοιμόταν
με τον καλό της κι
όταν μιλούσε
καταλάβαινε
κανείς ότι ήταν
κάτω από τα
σκεπάσματα...σσστττ..
Θα μας ακούσουν
Εύη..)
Αφού
ο καλός μας δόκτωρ
Φρούλης ήθελε
να εξετάσει από
κοντά την περίπτωση
της πνευμονίας,
εβούτηξε εις τα
παγωμένα νερά
του αιγαίου
την δίμετρη!!(δια
10 φυσικά) κορμάρα
του. (Το σχετικό video το εγγυώμαι
σύντομα, μόλις πάρω
την κασέτα). Μετά
γυρίσαμε στην
πατρίδα. Ο επιστήθιος
φίλος μας, που
δεν ήρθε μαζί
μας με την
δικαιολογία ότι
είχε δουλείες
και δεν προλάβαινε,
σκεφτόταν πως να
ενσωματώσει
την οθόνη του
υπολογιστή του
απευθείας στα
μάτια του, κάτι
σαν virtual ρε παιδί μου,
αφού ήδη είχε
μπει μέσα στην
οθόνη. Απλά έψαχνε
τρόπο να μην
μπει αυτός στην
οθόνη, αφού είναι
άσχημο
αισθητικά, αλλά
η οθόνη σε αυτόν.
Μάλιστα είχε
και όνειρα. Να
ενσωματώσει
και το tower σε
κάποιο σημείο
του σώματος,
για να μπορεί
να παίζει κανά
παιχνιδάκι ελεύθερα,
ακόμα και στο
λεωφορείο, να
μην χάνει χρόνο...
Αφού όταν πήγα
να τον δω, νόμισε
πως ήμουν ο Lee Hong κι αυτός
ο Hitman και
παραλίγο να με
καθάριζε. Αλλά
πάνω από όλα οι
δουλειές.
Αααααα.. Έχει δίκιο
φίλε μου Σπύρο.
Αααααα.. Εδώ θα
συμφωνήσω με
τον killer. Αααααα..
Δεν μπορώ να
αμφισβητήσω το
δίκιο του.....
Ας αφήσουμε
όμως αυτές τις κακίες
κι ας περάσουμε
σε χειρότερες!!
Αυτά όμως από αύριο
διατί είπα να πάω
και μια βόλτα
από την σχολή.
Ναι βρε υπάρχει
τέτοια λέξη.
Αφού το Word δεν
την κοκκινίζει
σίγουρα πράματα.
Αχ, καλά που υπάρχει
και η Microsoft και
μαθαίνουμε
ελληνικά! The story will be continued! Έχω ακόμα
πολλά να πω.. Μάκια
ρε παίδες. Δώρα
σε περιμένω
μπανιαρισμένος!!!
Υ.Γ. Χρόνια
Πολλά Ρεεεεεε