Επ!! Να μην ξεχνιόμαστε.. Βάλε ρε μαλάκα την πινακίδα!! Εννοώ και τον από πάνω και τον από κάτω...Είπαμε! Αυτό θα είναι κλασσικό.

Gordon`s Site...The messages...

Χαιρετίσματα στον φίλο μας Σάββα(ή αλλιώς Παππά) που σπουδάζει στο Αμέρικα (για άλλη μια φορά)!

Ax.... Ω, ναι. Αχ! Πόσα νοήματα? Πόσοι αναστεναγμοί? Πόσοι μορφασμοί μαζί? Αχ...

Πάλι και γαμώ τις αρχές έκανα. Ελπίζω να κάνω και καλό κλείσιμο. Πολλοί μεγάλοι τραγουδήσαν. Άλλοι τόσοι εκφωνήσαν. Μερικοί βέβαια απλά γράψαν. Εγώ τίποτις από όλα αυτά δεν κατάφερα σωστά. Σκεφτόμουν σήμερα εκεί κάπου στη φοιτητική λέσχη να κάνω κανένα σαμποτάζ, να αρπάξω το μικρόφωνο και, όχι προς θεού, όχι να τραγουδήσω, απλά να αρχίσω να απαγγέλλω κάτι σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που διάβασα στο «Βήμα» της Κυριακής: Έχω ένα όνειρο... Αλλά πάλι θα με λέγαν Καρατζεφερικό οπότε το απέφυγα.

Κατόπιν προφορικού παραπόνου του αγαπητού και πλέον πασίγνωστου παγκοσμίως, Κάφρο, ότι δεν ανανεώνω τη σελίδα μου, πήρα την απόφαση σήμερα. Και μάλιστα πριν 3 λεπτά! Όμως αμαρτωλέ μου κλέφτη Σπύρο, ξέχασες εκείνη τη θεϊκή φράση που μου είχε γράψει σε ένα mail: «Πίπα – κώλο». Λαϊκή ρύση, είπες. Ποτέ όμως φίλε μου μη ξεχνάς ότι κάπως έτσι είναι και υπόλοιποι σε αυτή τη ζωή.

Ας ξεκινήσουμε με μια καθημερινή μέρα, εδώ στη Πόλη των μυθικών τσίπουρων. Ξύπνημα στις 8 που μου. Στήμιο εν την ενάτη ώρα πρωία! Κλέψιμο για καφέ στις ένδεκα ακριβώς. Μπάσιμο στα κλεφτά εν τη αιθούση εις την ένδεκα και εικοσιοκτώ πρώτα και 13 δεύτερα. Διάλειμμα στις 12 παρά κάτι ψιλά! Πώληση, επικοινωνία, μοίρασμα διαφημιστικών φυλλαδίων, κοινωνικές σχέσεις και παραγγελίες μέχρι τις 3 στη λέσχη. Στις 3 φαγητό! 3 και 10 πίσω. Ψώνια, μόνο τα βασικά! Κολόχαρτα, μπαταρίες, ξυραφάκια (όχι αφρό!), ένα ψωμάκι (από τα φτηνά), νέφτι για την επομένη, ένα κρεμμύδι και λοιπά, ξέρεις εσύ.. Maximum στις 4 καταφτάνω εις το φτωχό καλύβι μου. Περνάω αιτήσεις μέχρι να πέσω ξερός. Συνήθως κατά την έβδομη απογευματινή. Τηλέφωνο (ξυπνητήρι)στις 7:10. Γράφω τις παραγγελίες της επομένης. Αναδιάταξη, μια πασιέντζα και τον μπούλο. Πάω και παίρνω κι άλλες αιτήσεις. Καφέ και δημόσιες σχέσεις μέχρι τις 9. Λίγο τηλεόραση, ένα τσιγάρο κοιτώντας το ταβάνι που έχει και μια μύγα και internet να βρούμε τις μαλακίες που ζητάνε. Κατά τις 11 καταφτάνει η γυναίκα. Σκούπισμα, φασίνα και λίγο φαγητό, αν δε το ξεχάσω. 1 πέφτω εις το κρεββάτι μισοπεθαμένος αλλά κάτι ακόμα.. Ξέχασα τη γυναίκα που βγάζει τους φακούς της! ΟΧ...και μετά? Αχ....

Τούτες ήταν 5 από τις 7 ημέρες της εβδομάδας με κάτι μικροπροσθήκες και όχι αφαιρέσεις. Η τελευταία πίπα ήρθε από τον ΟΤΕ. 193€ κυρίες και κύριοι. Ο κώλος? Άμεσα.. Νομίζω τον περιέγραψα! Η ποσότητας αιθυλικής αλκοόλης ανεβαίνει δραματικά στα ύψη ενώ ταυτόχρονα με πήραν στο νοσοκομείο για επιπλοκές στο σημείο της εγχείρησης. Τίποτα ανησυχητικό εκτός από την γιατρό που επέμενε να μην μου δώσει το τηλέφωνο της και εγώ της έδωσα διαφημιστικό για CD!!!! Γελοίο επίσης ήταν, κάποια στιγμή, σε ένα φαγοπότι μετά τσίπουρον φυσικά, μπαίνει ένας μαύρος να πουλήσει cd. Του δίνω κι εγώ διαφημιστικό. Με κοιτάει, το κοιτάει και φεύγει. Την επομένη με παίρνει και τηλέφωνο: Hello, you ….. yesterday.- A, come re.. Did you like it?- Yep. I need….. – What kind of music is? –Rap… A.. No rap, no rap. Only greek laikoyra I have.- Ok.. –Bye..

Το μεγαλύτερο όμως κεφάλαιο θα το ανοίξω εδώ και δεν κάνω ουδεμία μετάβαση. Το κεφάλαιο αυτό αφορά το πολύ καλό φίλο μου τον Γιάννη, που πραγματικά δείχνει πόσο μεγάλη ψυχή, φίλος, φιλότιμος και σκληρός είναι. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ που έχω την τιμή να τον έχω δίπλα μου και να με φροντίζει όπως αυτός ξέρει...

Μετά τις τελευταίες περιπέτειες που αγωνιά εκεί πάνω στο μικρό χωριουδάκι, στο κέντρο της Αγγλίας ο πολύ καλός μας φίλος Άκης, έρχομαι εγώ, (master Κάφρος) να του υπενθυμίσω την αποτυχημένη του ζωή! Για άλλη μια φορά ο κολλητός νόμισε ότι βρήκε έναν άνθρωπο να το καταλαβαίνει, να του στέκεται και να τον αγαπά! Ναι φίλε μου Άκη. Εμείς σε λατρεύουμε. Είμαστε δίπλα σου. Αλλά ποτέ, μα ποτέ μη προσπαθήσεις να κάνεις τον άλλον να σε καταλάβει. Δεν υπήρξε κι ούτε θα υπάρξει περίπτωση. Μια καλή αρχή είναι να προσπαθήσεις μόνος σου. Αλλά επειδή πολύ φοβάμαι τις πολύ άσχημες επιπτώσεις που μπορεί να έχεις, δοκίμασε καλύτερα την 2^η λύση. Πλαν βου ρε παιδί μου. Αυτοκτονία! Μη στεναχωριέσαι, μέχρι και ο Χριστόδουλος άφεση θα σου δώσει. Απάλλαξε μας, σε εκλιπαρώ. Μόνο που σκέφτομαι ότι σε 5 εβδομάδες θα σε αντικρίσω μπροστά μου, έχοντας τόσα να εξηγήσεις και να πεις, σημειωτέων δε και την αγαμία μερικών μηνών, προβλέπω το Σπυράκο να ασφυκτιά υπό την πίεση σου.

Κάπου όμως λίγο πιο κάτω, εκεί σε μια μεγαλούπολη, των κυρίαρχων και των οικονομικών ευχερειών, ένα πλάσμα ξαποσταίνει σε μια βρύση να πιει δυο σταγόνες νερό. Σπύρο! Μέτρησα τις εναλλακτικές που σου έδωσα στα τελευταία 10 mail και τις βρήκα 40! Όμως σου υπενθυμίζω: Στα χρόνια λέει της πείνας, γραφτήκανε τα καλύτερα τραγούδια. Τότε λέει ακόμα πως γίναν και οι μεγαλύτεροι αγώνες. Όχι, δε σου λέω να γράψεις τραγούδια, ούτε να βγεις στους δρόμους ντυμένος θερμοσίφωνας φωνάζοντας για την τιμή του ρεύματος. Βάλε στο winamp ρεμπέτικα, στρίψε λίγο σανό με χαρτί από καλαμπόκι κι απόλαυσε τη μιζέρια που ΜΑΣ περικλείει τελευταία. Γνωρίζω και φοβάμαι για τις άγριες διαθέσεις σου ερχόμενος στην πατρίδα, αλλά δε σου κρύβω ότι έχω εξοπλιστεί πλήρως! Αγόρασα μια πανοπλία, από δι-χυτό κράμα ατσαλιού και χρωμίου στο πίσω μέρος. Αν διαπεράσεις κι αυτό, τι να πω..

Μερικοί ακόμα περάσαν τις τελευταίες μέρες από τα αυτιά μου.

Δώρα: ακόμα με το Μάκη είναι. Λέτε να είναι σοβαρό?

Κατερίνα: Ω, ναι. Αυτή την φορά με lag 3 ημερών απάντησε σε μήνυμα μου(το προηγούμενο ήταν 10 μέρες, τονίζω απάντηση!!)

Napoletan: Ναι, υπάρχει. Είναι με κοπέλα κι όταν ήταν κοντά την έλεγε αρραβωνιαστικιά. Σσσς.... Θα μας ακούσουν Βασίλη!

Σάββας: Ακόμα προσπαθεί να μάθει τι εστί γυναίκα. Ρε συ πας καλά? Ο Θεός ο ίδιος δε ξέρει!

Ντικ: Χαμένη κλήση στο κινητό- 231042.... Ντικ! Πάλι Ελλάδα είναι αυτός? Εδώ έχω ξεχάσει εγώ πως είναι!

Για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία, παρακαλώ βομβαρδίστε το mailbox μου και θα αναφερθώ εκτενέστερα!

Κάπου εδώ πρέπει να κλείσω. Αύριο έχω πραγματικά πάρα πολύ δουλειά. Να είστε καλά ρε παίδες που με θυμάστε ακόμα κι αυτοί που δε με θυμούνται και καλά κάνουν(κι εγώ αυτό θα έκανα). Όσοι θέλουν να αποστείλουν ενίσχυση (έχω να κουρευτώ 2 μήνες) να σας δώσω λογαριασμό τραπέζης. Ήδη ένα θύμα είναι η αδερφή μου που δέχτηκε αβίαστα! (??) Παίρνω τα 18 led μου και σας αφήνω ήσυχους.. Να ‘σαι καλά μανούλα και ακόμα καλύτερα με ακόμα 100€…

Y.Γ. Όσον αφορά αυτά που συνέβησαν τελευταία και θέλεις να μάθεις φίλε μου Σπύρο, σκέφτομαι να στα πω όταν βρεθούμε. Είναι πολλά και δεν γράφονται, δεν λέγονται, αισθάνονται. «Ταξίδι στα Κύθηρα» λέει ο Νταλάρας δίπλα. 12:45 το ρολόι και ο Κρητικός στάζει τις τελευταίες 2 σταγόνες του υπομονετικά στο ποτήρι της μοναξιάς του παρελθόντος και του μέλλοντος. Η καρδιά στύβει τα δάκρυα των επιλογών μου και ξεκινά μια ζεστή μπαλάντα για όμορφα όνειρα. Ένα σφιχτό χαμόγελο γράφει σε μαύρο φόντο λευκά γράμματα. Η σκέψη μου γυρίζει σε εσάς και ξαποσταίνει στο θρόισμα των συναισθημάτων..

Back